Hep mi sahip olduğundan fazlasını ister insan? Sahip oldukların ne zaman yetmemeye başlar sana ey güzel insan? Dünya üzerindeki hangi şey ne kadar doyurur seni? Yaşamak için mi yersin, yoksa yemek için mi yaşarsın? Sınep atmak için yemeyi ayrı tutuyorum…
İki gündür debelenip duruyorum bir boş sayfa üzerinde. Gerçekten anlamlı olarak yapabileceğim tek şeyin, küçük heveslerim uğruna kirlenmesini istemiyorum. İnsanlara olan güvensizliğim beni her geçen gün onlardan uzaklaştırırken, bunun sonucunda ulaştığım şeylere karşı nankörüm, memnuniyetsizim anlıyor musun? Bilinçaltımın arzu ettiği…
Bir çocuğa karşı oyun kazanmak ancak çocuk olarak mümkün olabilirdi. Eğer karşındakini kendine gerçekten eş tutmuyorsan bir mücadeleden söz etmek anlamsız olmaz mı? Kainatta, yerine bin bir çeşit durumu ikame edebileceğin bir mücadelenin gözümde bir değeri yok anlayacağın. Tamam biraz…
Gökyüzü gerçek bir gecenin tasviri gibi bugün. Güneşten daha çok gözümü alıyor karanlık. Perdeleri kapatıp, ışıkları söndürsem de kaçamıyorum ondan. Öyle güzel, öyle nazikçe doluyor ki içime. Reddetmek mümkün değil inan. Ah o zarafeti nasıl da koynunda taşıyor gece…Mutluyum güzellik.…
Bugün epeyi geç oturdum masaya. Yeni ve daha neşeli versiyonumun etkisi ile bayağı orada burada takıldıktan sonra zamanın bana düşmanmış gibi geçip gittiğini fark ettim. Üzerime bir ağırlık çöktü, gözler kepenkleri kapattı ve bir sigara yakıp içtikten sonra uyumaya karar…
Dur! Hazırladın kendini okumaya ama dur da dinle iki dakka. “Manyak, biz ne yapıyoruz buradağ… ” deme de dur, soluklanalım önce. Senin için çok uzun bir yoldan geldim bu sefer. Yeni bir keşfe yelken açmıştım demin. Orada nasılsın bilmiyorum ama ayaklarıma kenetlenmiş…
Dil sihirdir ayrıcalıklarından yararlanmak için hemen giriş yapın!
