Yazdığım bütün edebi cümleleri sildim. Biraz sadeliğe ihtiyacım vardı şimdilerde. Ciğerlerimi alabildiğince hava ile dolduruyorum. Uzun zamandır zoraki nefes alıyormuşum gibi geliyordu. Sanki hep yaşayabilecek kadar nefes almışım gibi. İlk günkü iştahımla soluyorum gecenin bakir kalmış kısmını…
Ah diyor parçada, yok diyor azizim. İki parmağımın arasında bir dal tütün. Dışarı üflüyorum ve karışıyor kokusu geceye…
Gece soğuk. Gece karanlık ve kimsesiz. Gecenin ortasında ah diyorum azizim. Parmaklarımın arasında bir parça tütün. Bütün çıkış yollarının başlangıcında, kapılarına sürterek söndürüyorum sigaramı. Yok diyorum azizim…
Ruhumu sıkan her şey koro halinde direniyor ehli keyf çıkmazıma. Yeter diyorum azizim. Bir kaç müsveddeye hapsolmuş geçmişimde sürünüyorum. Tek tek parçalayarak siktir ediyorum hepsini. Son sayfa ile birlikte tepeden aşağı süzülüyor anlamsız hareketlerle hüznüm. Aklım çıldırmışçasına toparlamaya çalışıyor paramparça yaprakları. Vücudum direniyor. Toparlamaya uğraştıkça kayboluyor yaşanmışlığım. Ah keyfim yerinde, bir sigara daha yakıyorum.
Karanlığa fener oluyor yanan ucu. Yetiyor yılların hicranı, taşıyor üzerimden. Karanlığı boyuyorum dumanıyla. Yetti yılların hicranı, dökülüyor gözlerimden…
Kısıyorum müziği. Miraca denk bir teslimiyet ile seyrediyorum yıldızsız gökyüzünü. İsterik birkaç tebessümde boğuluyor geçmişimin hüznü. Keşke için dönmüyor dilim. Kulağımda hala yırtılan kağıt sesleri… Tesellisine sığınıyorum gecenin. Gözlerimi alıyor karanlığı. Sesimde gecenin tesiri, küfrediyorum. Saçlarıma dokunuyor serin teni. Yalnız bir gecede tutuşuyorum…
Ah diyorum hayatı bu kadar dramatize etmeye ne gerek var. Bırak diyorum; izin ver ayağım takılsın. Sen düşme diyor takıldığı yerden toprak dağılsın…
Parmağıma kadar gelmiş yanan ucu. Gece inadıma solutuyor masumiyetini. Tamda dağıttığım yerinde düşüyor cıgaram. Ayakkabımın ucuyla dürtüyorum toprağı. Seçmek zor karanlıkta. Tam yaktığı yerden gömüyorum kendisini. Mecali kalmamış zaten, itiraz etmiyor…
Kainatın derdiyle dertlenen ben, son bir kaç dakikadır sessizlikle oynaşıyorum. Nerede lan gökyüzünün mavisi! Bırak anlatayım diyor gece. Aydınlığı bekliyorum…
Boğazıma düğümlenmiş cümleleri yutkunuyorum. Yardımıma yetişiyor isterik tebessüm. Dağılmış cismimi koltuğa oturtana kadar durulmuyor izafi ruh halim. Yatıştırmak için açıyorum radyoyu. Bir şey yok diyor. Suskunluğumu da parçalar halinde siktir ediyorum tepeden aşağı. Ah diyorum keyfim yerinde;bir sigara daha yakıyorum…
